Κοιταζω τον μεγαλο κυκλο της σιωπης του ουρανου,σαν να ζητω ν’απλωθει αυτο που με σφιγγει...να γινει παγκοσμιο...να λυτρωθω!Ψαχνω τον γαλαξια...ενωνομαι μαζι του,κι αφηνω τα χναρια μου στην αυρα του...καινε τα χναρια σου την καρδια μου....
Κανενα κυμα ως τωρα δεν καταφερε να σε φτασει,κανενας ανεμος να σε σβησει!
Ψαχνω για τα ματια σου...το αφηρημενο εκεινο βλεμμα,που οταν το εριχνες αδιαφορα απο 'δω κι απο ‘κει,εφθανε στην ριζα της ζωης μου!Ησουν τοσο φωτεινος που δεν σ’εβλεπα...κι η συναντηση μας βρισκεται στο...<<περιμενε με>>!!
...τιποτα...μα τιποτα δεν με διεγειρε ,οσο η φωνη σου!
Ο ηχος του απολυτου ερωτα ειναι η φωνη σου!!!
...οι σπαρταριστες σου μνημες...η φωτεινη σου εικονα...οι αληθινες μας ωρες...εισβαλλουν πανω μου σαν σκληροι αρχαγγελλοι, και με κανουν να θελω να σε ζητιανεψω ξανα και ξανα!ολα να τα υποστω για να σε ξαναζησω!!!
Αποψε ομως,πρεπει να κανω την ψυχη μου λεπτη και κοφτερη σαν λεπιδα...να πιανει λιγοτερο τοπο...να γινει πιο αποτελεσματικη,να μην ξοδευεται!!!
